Gerard Jutten, algemeen directeur van het IVN, 1993-2001.

Uit een interview met Gerard Jutten uit 2006 (M&N, herfstnummer):

• "Wij vanuit het hoofdkantoor zijn voor de vereniging vooral een facilitair bedrijf. Wij zorgen voor de ondersteuning van het werk in het land ...."
• "Wij mogen het contact met de vrijwilliger niet verliezen, maar het is wel begrijpelijk dat die helemaal niet zo'n belangstelling heeft voor 'Amsterdam'."
• "Vrijwilligers zijn geen onbetaalde werknemers. Vrijwilligers doen het werk dat ze doen omdat zij het leuk en nuttig vinden. De 'sturing' van vrijwilligers is vooral een zaak van de vereniging zelf."
• "De vrijwilliger betaalt minder dan 5 % van de totale begroting. Dat geld ontvangen we via de afdracht van de afdelingen. De rest halen we bij de ministeries (LNV, VROM), bij de provincies; krijgen we uit giften en donaties, en uit de verkoop van artikelen en uit projectsubsdies. Subsidies lopen terug, en dat moeten we opvangen willen we goede service kunnen geven."

In feite komt hier het onderscheid professioneel (Landelijk Bureau, Consulentschappen) versus vrijwilligers al duidelijk aan de orde.

Begroting (totaal) in 2003 (bedragen in €):

• Totale begroting IVN: ca. 8,5 miljoen €
• waarvan de Verenigingsbegroting bedroeg: ca. 0,6 miljoen €; en daarbinnen bedroeg de contributieafdracht 0,115 miljoen €.

Bron: 'Notitie Splitsing Vereniging en Stichting IVN', 2003.

Argumenten vóór de splitsing in Vereniging (vrijwilligers) en Stichting (Beroepskrachten):

• Toenemende activiteiten búiten de vrijwilligersorganisatie. De beroepsorganisatie van het IVN heeft een grote ontwikkeling doorgemaakt. Met de komst van de Provinciale Consulentschappen is een lijn ingezet waarbij de beroepskrachten niet meer uitsluitend werken voor de IVN-vrijwilligers , maar ook steun en advies geven aan overheden, maatschappelijke organisaties etcetera.
• Financiën. De bedragen gemoeid met de beroepsorganisatie belopen miljoenen. Het 'oude' IVN-bestuur, bestaande uit vrijwilligers, kon de verantwoordelijkheid hiervoor niet langer dragen. De risico's, te weten de financiële verplichtingen jegens de beroepskrachten, werden te groot. Een juridische scheiding in verantwoordelijkheden was nodig.
• Veranderende subsidiesystematiek. In 1999 ging het ministerie van LNV over op een andere subsidiesystematiek. Structurele subsidie maakte plaats voor projectsubsidie. Activiteiten moesten in de vorm van projecten worden aangevraagd. Een belangrijk argument was dat de Vereniging zou moeten kunnen blijven bestaan als de subsidie grotendeels of zelfs geheel zou stoppen.
• Meer ontplooiingskansen voor een meer zelfstandige beroepsorganisatie die zelf vermogen kon opbouwen.

Oktober 2000: De VR (VerenigingsRaad) nam enkele belangrijke besluiten.

Vereniging IVN

• De Statuten en het Huishoudelijk Reglement voor de nieuwe opzet van de vereniging werden goedgekeurd.
• De Vereniging huisvest de vrijwilligersorganisatie.
• De VerenigingsRaad, die 50 leden omvatte, werd per 2001 omgezet in een Landelijke Raad (LR), waarin elk van de 12 districten (provincies) en de IVN-jongeren vertegenwoordigd waren met twee vertegenwoordigers. Deze 26 leden van deze LR vormden de Algemene Ledenvergadering van het IVN. Die stelde van de vereniging het werkplan en de begroting vast en benoemde het bestuur.

Stichting IVN - deze werd opgericht per 14 november 2000.

• De statuten van de Stichting IVN werden goedgekeurd. Hierin werd de verhouding geregeld tussen de Stichting IVN en de Vereniging IVN.
• In de stichting werden de werkzaamheden van de beroepsorganisatie ondergebracht.
• Het bestuur van de vereniging benoemde het bestuur van de stichting (werd later de Raad van Toezicht, RvT).

2003: Wijzigingen en definitieve uitwerking

• Het Bestuur van de Vereniging IVN bestaat uit maximaal 7 leden. Het Bestuur benoemt enkele leden van de RvT van de Stichting IVN.
• De Raad van Toezicht op de Stichting IVN bestaat evenees uit 7 leden.
• De algemeen directeur treedt op als (statutair) bestuurder van de Stichting IVN. Deze directeur is tevens qualitate qua algemeen directeur van de Vereniging IVN.
• Verbondenheid: Na de splitsing blijft de Vereniging IVN op bestuurlijk niveau verbonden met de Stichting IVN.
  • De voorzitter en twee bestuursleden van de Vereniging zijn ook lid van de RvT van de Stichting.
  • Daarnaast worden drie RVT-leden benoemd op persoonlijk titel.(deskundigheid). Zij kunnen bijvoorbeeld afkomstig zijn uit kringen van de provinciale raden van advies.
  • Eén lid wordt op voordracht van de OR benoemd.
• De Stichting IVN kan zelf vermogen opbouwen (wat het oude IVN niet kon!), welk vermogen dat tegenvallers kon opvangen. "Een wenselijk vermogen van de Stichting wordt geraamd op € 4 miljoen".

Het Doe-plan 2002+ zette de beleidslijnen uit voor de jaren 2002-2004, later tot 2006.

De missie van het IVN als omschreven in dit Beleidsplan 2002+. Dit plan vormde de basis voor een uitgebreid pakket aan activiteiten. De formulering van deze missie is in 2006 iets aangepast. Ga met de muis over de afbeelding.

Van het Beleidsplan werd een uitgebreide presentatie gemaakt (door de afdeling Communicatie).
Klik op de afbeelding om deze presentatie te zien.

Communicatie en doelen:
Eén IVN: het IVN is een 'synergetische combinatie van Vereniging en Beroepsorganisatie'.
Het IVN moet zakelijker gaan werken en zichtbaarder worden dan tot nu toe het geval is.

Actiepunten waren onder meer:

• Eenduidige naamgeving en stijl
• Efficiëntere organisatie van de beroepsorganisatie
• Heldere productdefinitie (van NME naar natuur- en milieucommunicatie)
• Een gezamenlijke productencatalogus (met andere organisaties)
• Intensievere acquisitie, ook op nieuwe markten
• Beter vermarkten van gezamenlijke projecten
• Rondpompen van kennis door de organisatie
• Betere ledenwerving en ledenbinding in de vereniging
• Meer teamspirit in de beroepsorganisatie
• Betere samenwerking tussen IVN-afdelingen en de IVN-districten
• Verbetering van de synergie tussen de beroeps- en vrijwilligersorganisatie
• Professionelere communicatiemiddelen

Structuur van de Beroepsorganisatie vanaf 2004

De beroepsorganisatie kreeg vanaf augustus 2003 een nieuwe structuur. Er kwamen vier regio's: noord, zuid, midden en west. Per regio gingen de provinciale consulentschappen samenwerken. In elke regio was een directeur belast met het management van de consulentschappen die deel uitmaken van de regio. Per regio was er namens de Vereniging een 'Bestuurscommissie', later 'Raad van Advies' geworden.
In 2003 begon het Projectenbureau met elan en nieuwe stijl. Er werd zoveel mogelijk samengewerkt met de consulentschappen (provinciale projecten en producten) .

Adjunct-directeur Hugo Bunte nog eens onder woorden waarom de splitsing van het IVN in een IVN-Vereniging van Vrijwilligers en een IVN-Stichting van Beroepskrachten nodig was.

Interview 2013; 2:18

Hugo vertelt hier over de verbinding tussen de beide rechtspersonen en benadrukt dat door de bindingen die daar tussen bestaan er in de praktijk gewoon sprake is van Eén IVN.

Interview 2013; 1:48

Jurr van Dalen begon als algemeen directeur van het IVN op 1 april 2002. Hij vertelt hier hoe hij het IVN toen aantrof: een 'zoekende organisatie'. De voorgenomen splitsing haperde volgens Jurr, en van het Bestuur kreeg hij opdracht daar snel werk van te maken. Daarover gaat dit fragment.

Interview 2014; 2:56

Interview 2013; 2:52

Arie de Koning houdt hier een zeer betrokken betoog over het werk van de Verenigingssecretaris, die de band tussen Stichting en Vereniging mede bewaakt. Zijn carriére bij het IVN:

• 1992: Prov.Consulent Gelderland
• 2003: Manager Strategie & Beleid
• 2010: Verenigingssecretaris
• 2011: pensioen

Hij werd opgevolgd door Rien Cardol.

Arie de Koning (provinciaal consulent Gelderland, daarna manager Strategie en Beleid) vertelt in dit fragment over de broodnodige samenwerking tussen de provinciale consulenten en hun activiteiten.

Interview 2012; 1:34

Jurr van Dalen trof bij zijn aantreden een organisatie aan waar veel deskundigheid en enthousiasme aanwezig was, maar waar te weinig samenwerking tussen de verschillende gremia bestond. Dit moest veranderen.

Interview 2014; 2:25